درقرارداد های مشارکت در ساخت بیشتر اختلاف ها بر سر میزان سهم الشرکه و یا تعهداتی که حین قرارداد به آنها توجه نشده است .بنابراین توصیه می‌شود هنگام عقد قرارداد به این موارد به دقت توجه شود.
قبل از پرداختن به موضوع سهمالشرکه بهتراست طرفهای قرارداد های مشارکت در ساخت و آورده‌های هر کدام را بشناسیم.
یکی از دوطرف قرارداد های مشارکت در ساخت، مالک است که آورده او همان زمین و یا یک ملک معمولاً کلنگی است. طرف دیگر قرارداد، شریک یا سازنده است که آورده او هزینه‌های مربوط به ساخت و ساز ملک جدید است.
از آنجا که در قرارداد ساخت،مالک زمین و سازنده با هم شریک هستند باید پیش از انعقاد قرارداد سهم هرکدام نسبت به آورده‌ی او تعیین و در قرارداد نوشته شود.
برای تعیین سهم الشرکه باید مراحل زیر را طی کرد:
1.قیمت هر متر زمین در زمان قرارداد محاسبه شده و در آخر ارزش فعلی زمین مالک به عنوان آورده او منظور شود.
2.هزینه مربوط به ساخت و ساز با مصالح ساختمانی مورد نظر سازنده باید محاسبه شود. بهتر است دراین مورد با کارشناس مجرب نیز مشورت کرد و فقط به نظر سازنده اکتفا نشود. این هزینه نیز به عنوان آورده سازنده محسوب می‌شود.
3. در قرارداد های مشارکت در ساخت به حاصلجمع ارزش زمین و هزینه‌های ساخت و ساز ارزش سرمایه‌گذاری گفته می‌شود.
4.سهمالشرکه هر کدام از دوطرف قرارداد از تقسیم مبلغ آورده بر کل ارزش سرمایه‌گذاری تعیین و به صورت درصد در قرارداد مشخص می‌شود و پس از پایان پروژه، طرف های قرارداد به نسبت سهمالشرکه خود از پروژه سهم میبرند.
5.گاهی اوقات برای تعیین درصد مشارکت در ساخت، سازنده در آغاز کار مبلغی بلاعوض را به مالک میدهد. بایدتوجه داشت که این مبلغ هنگام محاسبه سهمالشرکه از آورده‌ی مالک کسر می‌شود.
6.پیش از قرارداد مشارکت در ساخت بهتر است هر دو طرف در مورد مسئولیت ها ، هزینه ها و انتخاب واحدهای آپارتمان باهم به توافق برسند.
7.ممکن است بعد از عقد قرارداد مشخص شود ارزش زمین کمتر از میزان واقعی محاسبه شده یا هزینه ساخت و ساز بیشتر از میزان پیش‌بینی شده بوده که این موضوع روی سهمالشرکه تاثیر منفی داشته است. به همین دلیل بهتر است ادامه مطلب...